FISTIK.....

ÇİKOLATA LEKESİ,  FISTIK,  ALARMLAR  VE  ARZUYA  DAİR…..

Kolunda    pembe çok sevdiğim gömleğimin  çikolata lekesi .  Ben bunu  nasıl  başardım. Kol manşetinde  yer alan lekeyi?  O gömleği özellikle  mavi  kot  pantolonla  giymek  için  almıştım.  Kol manşet içleri  ve yaka içleri  mavi beyaz  çizgili. Ama  ben bu  lekeyi  nasıl  yaptım?

Ah  benim akıllı  Yonca’  m   hani  o  çikolata parçası var ya;  hani  fincan kenarına koyduğun ,  işte  o  fincan  sıcak ya ;  çikolata  erimiş ya  işte oradan bulaşmış…. Pembe gömleğinin koluna ÇİKOLATA…

Bitmez ki benim çikolata öykülerim.  Bakın aslında  gömlek manşetimin çikolata olması bence bir adamın ahı….Yoksa o olayı anlatmadım mı ben sizlere?  Güzelim  şömine ateşini,  etlerin inanılmaz lezzetini  ve  adamın kollarındaki  çikolata lekesini; anlatmadım mı?  Yok yok yazıyı yazdım da sanırım yayınlamadım.  İlk fırsatta söz.

Şimdi  biz  benim kollarıma dönelim;  daha doğrusu o güne…..26  Mart  Pazartesi  Atatürk Hava Limanı  11. 00   uçağı  ile Antalya  yolcusuyum.  Bir kahve içerken oldu bunlar.  Bu  defa  yapılan yolculuk iş için.  Sevimsiz bir konuyu çözmek için yapılan iş toplantıları;  yorucu , yoğun….ama meslek sırrı bende kalsın. Cumartesi  sabahı  gittim;  ve pazartesi dönüş.  Ancak  bu  gezinin en güzel anlarını soracak olursanız  eh derim ki:   Oğlum ile gece geç saatte  evde oturup  pizza  yediğimiz anlar,  kahvaltı ettiğimiz anlar  ve  Bakırköy sokaklarında  başıboş dolaştığımız anlar. Galiba biz yine tatlı da yedik …..

Kafam yine karıştı tabii:  Ben hangisiyim?  İş görüşmeleri yapan   o  kadın mı?  Pizza yiyen küçük kız mı?  Eline lastik eldivenleri  takıp  ortalığı  toplayan temizlikçi  kadın mı?  Yoksa  ocak başında  oğlunun   buzdolabına koymak için tatlı yapan anne mi?

İş görüşmeleri zaten hiç bana göre değil.  Bir ara çığlık atacaktım : ‘ Bırakın beni ya  ben gidip  çiçeklerimle ilgileneyim….’ Zaten gelen haberlere göre de Fıstık  bahçeyi  batırmış.  Paspasları ısırmış,  yerlere kaka yapmış,  ben yokken hep ağlamış.  Tüm bunların üstüne  Fıstık  için su veren arkadaşım  sen kalk bahçeye gir  alarmlar  ötsün…..yok  yok  benim hayatım  komedi desem değil;  dram desem  ağlarım….

Düşünsenize  iki toplantı  beş dilim pizza derken;  aklımda FISTIK  çiçeklerim ve öten alarmlar…..Ve havaalanında  iki   soluklanayım derken  kolumda  daha doğrusu o  güzelim pembe  gömleğimin  manşetinde  çikolata.  Çok akıllıyım ya ben……Sildik  artık lekeyi ,  toparlandık  ve tuvalet  dönüşü  valla  şeytan dürttü:  Yeni  merakım ya parfümler ve güzel kokular. Daha doğrusu eskiden beri  meraklı idim ama genelde tek  parfüm kullanırdım. Yıkadığım çamaşırlarımın, havlularımın özellikle  çarşaflarımın güzel kokusu meşhurdur.  Hatta  saçlarımın kokusuna kapılıp  da  aşık olan bir adam bile var geçmişimde.  Ancak  bir haller oldu bana farklı parfümlerin olması gerektiğine kandım.  Başıma da bu  derdi  bir kitap  açtı.  O kitabı da  bana Bay  Z.  verdi.  Demek ki aslında parfümler için harcadığım paraları Bay Z. den  almam lazım.  O kitaptan sonra farklı koşul ve kıyafetler ile farklı parfümler mi kullansam oldum ki  aslında yıllar önce de öyle yapardım….. Ve  işte o  stant  çekti  beni kendine kokuların  ahengine…..Mavi  kristal şişede  bir aşka kapıldım……Arzu……ya da  Chopard  Wish…..yakıştı  bana….şu an hala çantamda …..

İşte uçak ve eve dönüş…..bahçe  anlatılandan bile perişan   ama FISTIK  mutlu.  Yonca  ve döndü……

Unutmadım  yazıyı  da ekleyeceğim  kollarına çikolata bulaşan adamı anlatan,  ben dedim 0’na zaten  gözlerim yüzünden olduğunu…..

Şimdi  aşağıya ineceğim;  bakacağım  çalışanlar ne yiyorsa ben de  isteyeceğim.  Gerçi,  akşam için  Haniş’im  bana yeşil mercimek  yemeği verecek  ( sabah kahvaltı ederken evinde söz verdi)  ama olsun….. Sahada  çalışanlara  takılayım biraz…..

BU  SABAH BAHÇEME  ŞEBBOY  VE  ASLAN AĞZI  EKTİM  İLK  GÜL TOMURCUĞU  İSE  BEYAZ GÜLDEN….

28.03.2012   17.07