Savaşa ve hayata inat Gül yetiştirmek ...
Uyanmak bir kez daha güne…
Önce çalar saatimin sesine kulak tıkadım; sonra Ş. Sevgili Ş. aradı beni son zamanlarda hep yaptığı gibi. Uyanmalarım gecikti, rica ettim namaza kalkınca arıyor beni. Biraz daha tembellik derken, gün ışığı bir yol bulup bordo perdelerimin simlerinden gözüme ulaştı; minik radyomdan odama yayılan müziklere eşlik ederek.
Bir kez daha uyanmak güne…… gülümseyerek…..
Bahçeye çıktım Şubat; Fıstık paçalarımı kemirirken; çiçeklerim budanma mevsiminin geldiğini hatırlattılar ….. Çiçeklerim, bahçem…. bir bahar daha……
Durunuz, unutmadım uzaklarda karlar altında üşüyen depremzedeleri; ya da ölen gençlerin acılı annelerini…. Hala aklımda babasız ve anasız çocuklar; bir parça ekmek için saatlerce çalışan insanlar….
Ülkemin ve dünyanın gidişatının da farkındayım: Giderek kötüye giden sağlık sistemi; özelleşen insan bedenleri…. elimizden kayan değerler; aşk diye yaşanan çıkar kokulu ilişkiler……
Farkındayım Avrupa Birliği ülkelerinin ayak oyunlarının, siyasilerimizin kişisel rant ve koltuk kavgalarının…. Amerika hiç değişmedi biliyorum; devrim diye ülkeler kayıp gidiyor görüyorum…
Ne şiddete uğrayan kadınları unuttum; ne de fikir suçundan yatan aydınlarımızı; işkence gören mahkumlar aklımda hala….. Ölenin delik ayakkabıları neyin simgesi bu kadın farkında….
Ama UMUDA ihtiyacımız var; sevgiye inanmaya her şeye rağmen…. Birlerinin de bunu anlatması lazım; yoksa hepten göçecek dünya….. İnsan olduğumuzu hatırlamak lazım bazen….. geçmişte güzellik için düşünmüş; yazmış, yaşamış ve anlatmaya çalışmış tüm güzel beyinler adına….Bugünkü teknolojiyi; bilimi; tıbbı fenni insan için umutla adım adım çıkarsız ilerletmeye çalışmış; beyinlerini harcamış, AŞKA inanmış insanlara UMUT borcumuz var insanlık adına…..
İşte bu nedenle birileri SEVGİDEN söz etmeli; sabah kalkıp güneşe şükretmeli; yürürken mavi gökyüzüne bakıp sevgi dolu gülücüklerini göndermeli ki; kan, vahşet ve riya dengelensin…… Birileri olumlu düşünmeli ki dünya hep acıya; savaşa dönmesin…..
İşte bu kadın bu sabah elliye iki kala…. yürürken yanında Fıstık’ la…. Hepimiz için gülücükler ve sevgi yollamaya çalıştı bu dünyaya…..
Birileri inanmalı İNSANA; AŞKA, DOSTLUĞA…… Para daha çok para için satarken birileri zamanını ve ruhlarını; birileri gül bahçesinde güller yetiştirmeli; sahipsiz köpekleri sahiplenmeli; begonviller ile sohbet edip evrene sevgiyi çizmeli gülücükler ile….. Birileri bunu becerebilmeli ki; UMUDA inanmayı; DÜNYA KENDİNİ YENİLEYEBİLMELİ…..
Elliye iki kala; sol kulağını ikinci küpe için deldirmeye ancak cesaret eden; hala inatla okuyan yazan; kendi çocuğunun acıları ile kavrulmaya inat; aç çocukları bile bile; ve şiddet gören kadınları; işkence mahkumlarını; Uğur ve benzerlerinin bir daha gelebilmesi için İNATLA SARILABİLMELİ BİRİLERİ UMUDA….. VE İNANMALI İNATLA İNSANA……
02.02.2012 08.53 ANTALYA…
YONCA AYAS....
