Neredeyim;  ayaklarım  evrenin  hangi  köşesini  özlemekte….Parmak  uçlarım  ellerimin  hangi  gidilmemiş   yerlerinin  valizini  özlemekte…..Yorgunum  tatlı  sızılar  içinde  ; yol  yorgunuyum ki  saçlarımın  beyazında  teller  gümüş  simler  gibi  belirmekte…..Yolun  sonsuz  ucunda  dalgalı  hareli  ışıklar  gözlerimi  çelmekte.  Şimdi  nereye  şimdi  hangi  çağın  içinden  geçiş,  sessiz  derinden  göz  alıcı…..Hani  gözlerin  görmediği  nice  diyarların  peşinden  ve  ayaklarım  artık…….

Ayaklarım  artık  yürümüş  olduğu  tüm  potinlerine  isyan  içinde  çıplaklığı  istemekte…..Çıplaklığı  beklemekte  bildiği  tüm  ayakkabı  çeşitlerini  atmalı  ayağından  yalınayak  yola  koyulmalı  şimdi…..

Toprağı  tanımalı  birebir;  çimlerin  ıslaklığını  almalı  teninin  içine,  halhallarını  rüzgarın  sesine  karıştırmalı,  karıncaların  izlerine  takılmalı…….

Şimdi  ki  yürüdüğü  yollarda  giydiği  hangi  ayakkabılar  varsa  atmalı   ayağından. Yollar  bitmese  de  geride ise  de  ayakkabılar  gitmeli  eskimiş  renkleri;  aşınmış  ökçeleriyle……

Şimdi  kalan  ne  ki  yapmadığın:  BİR  KALDI  YALINAYAK  SOKAKLARDA  YÜRÜMEK;  VE  ATEŞ  YANAN  DAĞ  BAŞLARINDA  RAKSETMEK……

16.03.2013   08.48

Valla  yalan  yazmışım  çıplak  ayak  sokaklarda  bir  kez  yürüdüm  ben  ama  mecburiyetten….(1)

Raksa  gelince  ;  yıllardır  var  ama dağ  başlarında  dans  isteği  de  yıllardır  var……(2)

1  VE  2  YAŞAMA  DAİR  DENEMELER  KİTABINDA....