Bazen çocuklarınızın da gerçekten yorulabileceği  hiç düşündünüz mü?
            Evet bazen onlar da yorulurlar. Bahsettiğim bu sorun özellikle
            çalışkan , olgun çocuklarda görülebilir. Öğretmenleri  o güne kadar
            size hiç bir sorun getirmeyen çocuğunuz için uyarıda bulunabilir.
            Bir düşünün hiç olmadı mı? O güne kadar hep okul birincisi ya da
            liste başında bir yerlerde yer alan çocuğunuz birden bire ders
            çalışmakta zorlanır; ya da okulda hareketleniverir.
            Paniklemek mi lazım; bence hayır. Çünkü aslında işi en zor olanlar
            başarılı çocuklardır. Hani derler ya zirveye çıkmak zor ama orada
            kalmak daha da zor. Başarılı çocuklardan hep daha iyisi beklenir.
            İki çocuk düşünün birisi zor götürüyor işi , diğeri ise  yüksek
            notlardan not beğenmiyor ve bir gün zor bir sınavdan iki si de 75
            alıyor diyelim tavrımız ne olur? Ortalamanın altındaki çocuğa
            aferinler, belki de ödüller; sürekli başarılı çocuğa ise ne olduğuna
            dair, niçin not düşürdüğüne dair sorular ve belki de aldığı notu
            beğenmeyen bir yüz ifadesi. Sizce doğru mu? Biz büyüklerin iş
            hayatında hiç tökezlediği olmuyor mu? Böyle davranırsak çocuğumuz
            kendisini sadece o güzel notlar için sevdiğimizi düşünmez mi? O
            zaten üzülmüştür. Bence durun ve bekleyin.
            Aynı şekilde sürekli olgunluğu, efendiliği ile övündüğünüz çocuğunuz
             özellikle ergenlik yaklaşırken birden hareketlenebilir, koşturmaya
            hoplamaya başlar; sürekli yapana kimse bir şeycikler demez de o uslu
            çocuğa ´´A  hiç yakışıyor mu sana?´´ denir. Bence yakışır bırakın
            yaşasın çocukluğunu. Keşke büyükler de biraz çocukça davranabilse
            arada bir.
            Her iki durumda da bir müddet gözlemleyin bu modelleri. İnanın zaten
            aranızda bir diyalog varsa kendileri gelecektir size ve lütfen o
            zaman onlara koşullar ne olursa olsun daima sevileceklerini, onların
            da çocukluk yapmaya hakları olduğunu ve büyük insanların da zaman
            zaman yorulup iş yaşamlarında tökezlediklerini anlatın. Yardımcı
            olmak için ne yapabileceğinizi de sorun. Ve bırakın biraz da onlar
            boş versin.Bırakın derken kontrolü bırakın demiyorum, çünkü zeki ve
            potansiyeli olan bir çocuğu bırakamazsınız. İşlemek , doğal kaliteyi
            zenginleştirmek zorundasınız ama özellikle önlerinde hayati bir
            sınav yoksa, bir süre için biraz gevşeyebilirler. Sizin yapacağınız
            ise bu yorgunluğa karşı  beslenmesini gözden geçirip biraz da O´na
            farklı zaman geçirme faaliyetleri sunmak olmalı. Rutini biraz
            kırarsanız bence toparlanması daha çabuk olur.
            Unutmayın çocuklar da yorulur; ayrıca da büyüdüğünü hisseden bir
            çocuk bu yılların elinden gittiğini düşünerek son çocukluklarını
            yapmak isteyebilir. Durun izleyin ve büyüyen çocuğunuzun keyfini
            çıkarın.
            Aslında bence  sorumluluklarını bilen, notları ortalamnın üstünde,
            okuldan saygısızlık  adına şikayet gelmeyen ve kendi sağlığına zarar
            vermeyen hiç bir çocuktan çok da şey beklememek lazım.
            SEVGİYLE;
  

           30  Ağustos 2006 / Kişisel  Başarı