‘’Bir kişiden veya üçüncü bir şahıstan bilgi almak, o kişinin veya üçüncü bir şahsın itiraf etmesini sağlamak, o kişiyi veya üçüncü bir şahsı işlediği veya işlediğinden şüphelenilen herhangi bir eylemden dolayı cezalandırmak, her tür ayrımcılıktan kaynaklanan herhangi bir nedenle söz konusu kişiyi   veya üçüncü bir şahsı korkutmak veya zorlamak amacıyla , kamu görevlisi veya resmi görevli olarak hareket eden herhangi bir şahsın rızası, emri veya göz yummasıyla, söz konusu kişiye acı vermek veya canını yakmak kastıyla yapılan zihinsel ve/veya fiziksel herhangi bir hareket işkencedir. Yasal müeyyidelerin doğal veya arızi sonucu olarak çekilen acı, işkence kapsamına dahil değildir.’’

 

İSTANBUL PROTOKOLÜ

Sayfa 10.

 

 

 

Bilgi almak

İtiraf etmesini sağlamak

Kamu görevlisi veya resmi görevli

Rıza, emir ya da yapılana göz yumma

Fiziksel veya zihinsel

Acı vermek

Canını yakmak

 

 

Hem bir eleştiri, hem de bir katkı:  

 

Nerede bunun ruhsal boyutu. Biz makine değiliz ki.

Zihinsel boyut, bana somut olarak düşünmeyi ve aklı getiriyor. Ama bizi makinadan ayıran en önemli unsur, duygularımız değil mi?

Fiziksel acı tamam, zihinsel engelleme tamam ama içi korkularımız;   ideallerimiz, sevgi duygumuz; insana inancımız. Bunların da sarsılma riskiyok mudur?

Acilen bu paragrafa ruhsal ve manevi; İNSANİ YANLARIMIZIN DA eklenmesini teklif ediyorum.

 

 

 

                                                                                                       18.03.2009