Bu  yazının şu  anda çıkması gerekiyordu.  Bu  satırların bir  şekilde  tuşların en hızlı  hareketi  ile   şekillenmesi.  Genelde  bazı  şiirlerim  daha doğrusu Mezopotamya Şiirlerim  hariç  yazılarım beynimde uzun bir  şekillenme  süreci yaşadıktan  sonra  ortaya çıkar .  Hele  işyerimde  çalışırken yazı pek  yazmam. Ama bu defa değil , bu defa bu huzur  paylaşılmalı ve anlatılmalı ki  umut olabilesin.

Çabalayınca  gerçekten oluyor;  yakalıyor insan….acılarını emekle  azaltabiliyor, yeniden hayat ile barışabiliyor. Aslında  çıkması gereken kaç gündür  aklımda olan  bir  dans yazısı idi. O da gelir  ama şimdi  bu satırların zamanı.

Zor geçen  aylardan sonra  toparladığımı sanıyordum,  dans ediyor, spor yapıyor , geziyordum. Sonra  iş ile ilgili bir sıkıntı ve  su yüzüne çıktı  ağır vurdu depresyon.  Biliyordum; çünkü elim kolum kalkmıyordu,  gece yarıları yemek yemelerim başlamıştı   ve  DANSA BİLE  gitmiyordum.  Sadece ağlıyordum,  isyan ediyordum.  Oğlumdan uzak tutmaya çalışsam da anlıyordu  bu halimi. Yanına çağırdı ,  ilk gidişler ııııı;  dönünce daha kötü oluyordum.  Deliler  gibi  Bilal’i  düşünüyor,  özlüyor hatta O’ na küfür ediyordum  evet ben….Annem  ile  dertleşiyor  arada babam ile konuşuyordum.  Olmuyordu  acı  keskin tel  çekiyordu  yine  yüreğimin  iki ucundan…..

Çözüm ne idi?

Barlara vurmak,  dağıtmak,  aşka koşmak,  hayranların ile buluşmak,  cinsellikle dağıtmak,  içip içip  dağıtmak,  ölümü  kucaklamak?  Sadece unutma anları olurdu bunlar biliyordum…..

Yalnız yaşayan bir insanım ben  kaldı ki  bunu seviyorum da…Ama yalnızlık bile yüktü…..o  aralar  ise  elimde  ZWEİG  tarafından yazılmış  MONTAİGNE  sürünüp duruyordu…..Zorluyordum kendimi  ama ben bile bana ağır  bir  yük.  Oğlum gittikten sonra evde yemek yapmayı  pek kafama takmazken;  önce  onun için zorladım  kendimi.  Eskiden olduğu gibi kendime sofralar kurmak için;  gerekirse iki yumurta kırıp  bir domates  dildim ama  yalnız yaşamın tuzaklarından çıkmaya çalıştım,  zorla  sofra kurdurdum kendime….kanepede geçirilen gecelere yasak koyup  akşam erkenden duşumu alıp  hani  duş almadan uyumam ya;  erkenden güzel  mis  kokulu yatağıma uzanıp  kitap okurken uyuyakaldım ama yatağımda.   Zorlamadım kendimi  az yemek için ama sağlıklı olmasına dikkat ettim;  çikolata değil de kuru kayısı, hurma gibi….ve  bıraktım bol bol film seyrettim…..Sonra  önce  zorla sonra yine keyif  alarak mesleğim hakkında  okumaya başladım.  Ve  arkasından Fethiye  gezisi geldi. 

Derken bir baktım  artık  evde  yemek yapmak yeniden keyif  olmuş.  Bir baktım yine pazardayım;  yine zeytinyağlı  enginarlı  Yonca  usulü  yaz türlüsü  yapmaktayım.  Yine başlamışım bisiklet ile dolaşmaya,  ve denize  bile gittim yine,  üstelik  Fıstık’ da soktum.  Sonra ayrı  bir  yazı konusu olacak ki  TANGO  YENİDEN…..

Radyom yeniden  çalmaya başladı;   Zeki  Müren  evimde çınladı.

Peki  ama nasıl?  Önce  acılarımı kurcaladım,  sonra  başka acılara kulak açtım….Kendimle dünya ile baş başa kaldım;  her gece duştan sonra tertemiz oturdum hesaplaştım….Ölmeye  hakkım olmadığını  kafama vura vura  yüreğime anlattım.  Ve  çalıştım çok çalıştım  zorla….Bahçe çapaladım, yemek yaptım,  bulaşıkları elde yıkadım…..Zorladım  zorladım zorladım……

Tembel dönem geçince de evime düzen kurdum….para korkumu attım…..daha sonra iş sıkıntısı nedeniyle  parasız kalma korkumu…..

Ve  bugün  nihayet  bir  baktım  Bilal’ i  düşünürken  bile  acı  yok içimde…..Onu  son görüşüm gözümün önünde  ve  birden  bir kez daha  aşık oldum.  Artık  gittiği için bile kızmıyorum….

Barıştım;  yine bisikletine çiçekler dolduran kadın oldum…..biliyorum bir gün  uzaklardaki  genç  adam da aşık olacak  ve  belki  o  zaman kalp  sızısı  daha az olacak…..

Özetle:

Yalnızlık tuzaklarına  kapılmayın,  kendinizi  zorlayın,  çalışın çalışın,

Yeni  hedefler koyun….sakın aman canım nasılsa yalnızım tuzağına düşmeden,  kendiniz için  alışveriş yapın,  kendiniz için duş  alın,  kokular sürünüp yatın,  kendiniz için yemek yapın;  sonra da çağırıp  iki lokma ekmeği dostlarla paylaşın….

Çabalarsanız;  acılarınızla da barışırsınız,  Tanrıya da yaklaşırsınız,  yeniden yeniden huzuru da yakalarsınız…..ama en doğru yol çalışarak  dağıtmak ve inanmak…..

Umarım ben gibilere yardımı dokunur  bu yazının…..

YONCA

10.052012  14.23    CMB