İÇİMİZE GİTMEK İÇİN

Yazamamak    dağlarımdan demiş ve kalmışım en son.

Yazamamak derken akan kanları tüten toprakları dile getirmişim …

Gittim bayramda topraklarımı gezdim geldim, ve bugün acılıyız yine

Ama bir kişisel gelişim  sitesi bu değil mi?

Derim ya hep toplumca da gelişim yazmalıyız diye; bu defa da insandan topluma çıkalım mı?

Gelişmek lazım insan olarak ; gelişmeliyizki ki birer, birer  toplum olarak da gidelim bir yerlere.

O zaman ben size gelin gelişmek adına bisiklete binmeyi tam öğrendim  derken çöp konteynırına nasıl çarpıp da sol alt göğsümün acısını anlatayım;  ya da sevdiğim bir insanı kaybedince  sol yan ağrımın bir başka olduğunu…..

Ve sonra da satırlar dizeyim;  kendime doğru etmeye çalıştığım yolculukta bunların aslında ne kadar da önemsiz olduğunu anlatan; belki biraz da kendimi kandırmak adına….

İçinize yolculuk; kendine gidiş,  siz yapıyor musunuz bunu?

Oralarda bir yerlerde içinizde   olmak istediğiniz bir siz var mı yoksa sadece gündelik mi yaşıyorsunuz? Sözünü  ettiğim başkasını örnek almak değil;  ya da başkasını taklit etmek.

Sözünü ettiğim Mehmet isen daha iyi bir Mehmet olmaya çalışmak; Arzu isen daha güzel bir Arzu ;  Ayşe isen daha insan bir Ayşe yaratmak….

Sözünü ettiğim bu: Özellikle  HER ACI ÇEKİŞİNDE bu acının senin kapına gelişindeki günahlarını, kendini sorgulamak….

Ve kafanda bir sen varsa ulaşmak istediğin acıları da , sevinçleri de kafandaki insana giden yolda basamak olarak görmek….

Yani özetleştirip , somutlaştırırsak:  Çarptığım çöp kutusuna çarpan bisiklet direksiyonum da bana çarptı ve canım çok yandı;  hala yanıyor ancak 40 yaşından sonra bisiklete sonra da motosiklete binen bir Yonca olmak istiyorsam  bu  bir basamak ; acı da bir bedeldir….

Ya da aşka inanıyorsam; her buldum sandığımda döktüğüm yaşlar da güzeldir; cebime kalan anılar da benimdir….

Özetle  kendimizi aramaya devam;  kafamızdaki bize koşmaya devam;  canımız yansa da  bisiklet denemelerine, kalbimiz parçalansa da aşk aramaya , olan  aşk için direnmeye  selam…….

Ta ki  birer birer biz olup dağlarda yanan ateşlerin;  ölen gençlerin  kalbini hissetmeyi  ve toplumca  isyan etmeyi öğrenene kadar…… 

Ta ki kişisel aşktan dünya aşkına  ve ebedi aşka geçmeyi başarana kadar.

Ne demiş özünde tüm kitaplar: Kendimize ve  İlahi  bize ulaşmak istiyorsak  önce insanı sevip  affetmeyi bileceğiz……

Durun ama daha Mevlana gibi olamadım;  hala var küçük zaaflarım…..

Umudum mu  o çokkk   

Eklenme Tarihi : 23 Ekim 2007
Okunma : 1069 KİŞİSEL BAŞARI