BEN BİR YAZMA OYASI
Yeni bir güne uyandım. Kendimi babaannem Fahriye’nin çeyiz sandığının en değerli yazmasının oyası gibi hissederekten. Ya da annemin neredeyse bir asır kadar önce ölmüş teyzesi Hatice’ nin renkli şeker kağıtlarından yaptığı çevrenin en parlak parçası. Bir görseniz o şeker kağıtlarını. Çocukluğumun en renkli anılarındandır. Nasıl bir emek ve özen. Önce o dönemde az bulunan o renkli kağıtlar toplanmış sanırım; sonra onlar tek tek bükülmüş ve yapılan çevrenin oyaları arasına yerleştirilmiş. Çocukluğumda beyaz bir tülbendin çevresinde idiler; yıllar geçti tülbent sarardı kağıtlar hala şıkırım şıkır. Şimdi mi? Şimdi ise çimen yeşili bir yazmanın çevresinde aile yadigarı çeyiz sandığımın içinde şıkırdıyor.
Bu sandık meselesi de çok önemli bakınız. Bir yere taşınırım ; sandığı köşede göremezsem o ev benim değildir. Ne de olsa annemin teyzesi kullanmış; akraba olduklarından arada babaannem evlenirken almış; yine galiba anneanneme geçmiş eh annemin tek kızıyım ve belki de iki tarafın ortak torunuyum diye şimdi de bende.
Sabah uyanmalarından nerelere geldik. Bu sandığa sonra bir yazıda dönelim de şu kendini oya ya da şeker kağıdı hissetmelere gelelim.
Hayata nasıl bir fütursuzca , kendi kurallarınca bakıştır bu. Önce ruhum sızlıyor diye inle bloguna yazılar yaz; sonra gir hastanede yatmayı göze alarak saçına kızıllar at; (bu da bambaşka bir konu) sonra da insanların her şeyi dert edip strese girdiği bu ortamda bunca derdin varken; yeniden düzenini alt üst ederken kendini oyalı yazma hisset. Bu hayat mı deli sen mi uçtun; yoksa hayatı delirtmeye mi yola çıktın? Belki de bu bambaşka bir şeydir ne dersiniz? Kim bilir belki de hayata başka bir bakıştır; büyük teyzem Hatice’ nin kağıtları büken sabrı, direnci hayatımı bir oya gibi işleme ve kendi renklerimi dışarı vurabilme yeteneği ben de vardır. Belki de ucundan kenarından doğduğum doğu topraklarının hayata ve kadere inanışı; bakışı sükuneti ve DURUŞU bana da işlemiştir.
Olamaz mı?
Eh zaten adım da MEZOPOTAMYA PRENSESİ ya…..
Yeni bir güne uyandım; kendimi babaannemin en değerli yazmasının oyaları gibi bilerekten…
14.3.2007 06.15 Emir uyurken odasında……
babannemin ölümü | sıa | 2010-03-30 22:33:33 |
babannem sana diyemedim ben seni kendimden çoooooook seviyordum. öldüğünde beni hiç mi düşünmedin? hı? senin öldüğüne asla inanmıyorum.en yakın fırsatta yanına gelicem beni kapıda bekle |