Sekiz Temmuz günü Gömbe’ye yaptığım yolculuğu anlatmaya tek yazının yetmediğini

sürekli okuyucularımız hatırlayacaklardır.

Bir cumartesi günü Korkuteli,Elmalı ,Akçay güzergahını izleyerek yapılan Gömbe yolculuğunu.

Bir Akdeniz Ege ortak yaylası olan Gömbe’nin özellikle bahsetmek istediği kurulan barajını anlatmaya bile yer kalmamıştı hatırlarsanız.Tuşlara dokunmaya başlayınca alıp başımı gidiveriyorum bazen sevgili okuyucular ; zaman ve satırlar nasıl doluyor anlamadan.

Bana anlatıldığına göre 18 yıldır yapımı süren Çayboğazı barajı Elmalı Ovasını sulayacakmış.Elmalı Ovasında şeker pancarı,buğday ve elma yetişiyormuş.Ancak tabi ki ben bununla sınırlı kalmadım ve zaman zaman yaptığım gibi kütüphaneme başvurdum ve ansiklopedi sayfalarımdan az da olsa şu bilgilere ulaştım:

Yüksek dağlar ile çevrili olan Elmalı Ovası ,geniş bir karstik çöküntü alanıdaır.Günümüzde kurutularak tarım alanı haline getirilmiş olan Karagöl Sazlığı ile Avlan Gölü bu çöküntü alanının bir alüvyon eşliği ile ayrılmış alçak tabanında yer alıyordu.İşte Çayboğazı Barajı bu ovayı sulayacak eğer ödenek sağlanabilirse.(Hiçbir yere sağlanamayan bu ödenek nerelerde acaba merak etmeden duramadım inanın efendim.) Bu arada Belediye Meclis Üyesi Ali Beyin anlattığına göre baraj yapımı sırasında Gömbe içinden geçen yolun değiştirilmesi köyü olumsuz etkilemiş;şöyle ki:

Kaş , kalkan yolu köyün içinden geçiyormuş ancak baraj inşaatı sırasında yetkililer çevre yolu yapıp Kaş Kalkan ulaşımını oraya çekmişler ve böylece ekonomi olumsuz etkilenmiş.Şimdiki istekleri ise çevre yolunun kapatılması değil tabi ki ancak; eski yolun onarılıp çalışır duruma getirilmesi; giriş ve çıkışta ki –Geçemezsiniz- levhalarının kaldırılıp yol seçiminde insanların özgür bırakılması.Böylece içi yolu tercih edecekler sayesinde köyde yeniden daha fazla canlılık olacağını düşünüyorlar.

Canlılıktan bahsedince aslında Gömbe’yi içinde yüzülebilen Yeşil Gölünü, Uçarsu’yu bilenler ve ya günübirlik ya da hafta sonu için gelenler var.Ben Uçarsu ve Yeşilgöl ziyaretimi bir daha ki gidişime bıraktım.Gidiş tarihim ise kesinlikle Ağustos ayı içinde olacak ki Gömbe’nin panayırına katılıp sizlere anlatabileyim; zaten Gömbeliler de özellikle panayıra ve de sebzeli tandır yemeye davet ettiler.

Bu bilgiler alındıktan sonra ise sıra geldi dip köşe bucak gezebildiğim kadar gezmeye

Gömbe’ yi; sokaklarını,ara sokaklarını, daha açılıp çevresini .Gittiğim heryerde sular karşıladı beni ;Gömbe nin sonsuz huzur veren, ilahi müziği , su sesleri.İçinize inanılmaz coşkular veren sizi doğaya yakınlaştıran su sesleri. Köşeyi dönüverince ise her an sürpriz bir görüntü ile karşılaşıp Türkiye’nin herhangi bir yerindeki anınızı canlandırabilecek anlar

Yaşayabilirsiniz.Hani şu kahrolası ve de sağ olası teknolojik koşuşturma içinde unuttuğumuz özellikleri hatırlatabilecek bir görüntü.

Tıpkı benim gözlerimi yaşartan ve alıp beni Güneydoğu köylerinin ,unutulamaz çocukluk gecelerimin, sonsuz yıldızlı göklerinde babamın omuzunda uyuduğum gecelere götüren ve orada taht dediğimiz (Gömbeliler ya da yaylalılar ne der unuttum şimdi)

yatağın beni alıp sonsuzluğa asıvermesi gibi. V e bir kere daha anladığım gibi ülkemin neresinden olursak olalım,nerede buluşursak buluşalım dönüp bakarsak ve de sahip çıkmayı bilirsek geçmişimiz mutlaka ortak ve bizi birbirimize kenetleyebilir.Sizler ne dersiniz ne düşünürsünüz bilemem ama bu toprakların hepsi benim,bizlerin.

İşte böyle geçti iki yazıya sığabilen bir Gömbe günü;hala anlatılamayan o kadar çok şey var ki ama isterseniz,yapabilirseniz, dilerseniz gitmeyi deneyin.

Umarım benim için de bir başlangıç olur yeni keşifler , yeni yazılar için; Antalya’dan tüm Akdeniz’e ve tüm canım TÜRKİYEM’e uzanan yolculuklar için.

Şimdilik hoşça kalın ; hep sevgide kalın.

Dr Yonca AYAS.