Sabahın  06.30 suları  mor bir bisiklet;   boş  yağmur sonrası sokaklar; ve girdiği okulun bahçesinde  uykulu gözler ile çocuklar. Sabah serin ve çocuk sesleri dışında  sessiz…Kuşlar gibi çocuklar;  ömür  denen yolculuğun  başında…… Hani ucundan kenarından biraz korunabilse  çocukluk…. Acaba dünyayı çocuklar yönetse nasıl olur? İki topuna bir   şekerine barış yaparlar mı? Vahşet içimize sonradan mı yerleşiyor ya da sonsuz sahip  olma  duygusu….Yoksa doğuştan genetiğimize mi işlenmiş ; yüz yıllardır edinilen sonsuz alışkanlıklar genetiğe mi dönüşmüş?

Aslında  dönüp bakacak olursak  ‘Lord Of The Flies, Sineklerin Tanrısı’ kitabında William GOLDİNG kafamızı karıştıracak şekilde  işlemiş bu konuyu. O kitabın en can alıcı kısmı ise gözlüklerin kırıldığı andır. Günümüzde de kırılmaya çalışılan gözlükler ve kalemler gibi.

Ne diyorduk? Sonsuz sahip olma duygusu………

Neye ya da kime ne kadar sahip olabiliriz ki? Sadece kendimiz dışında. Kaldı ki kendimize bile  sahipliğimiz  tartışmalı değil mi? Bedenimizin ne gelişine karar verdik; ne  şekline ya da gözlerimizin rengine…. Ve ne de gideceği zamanı biliriz…..

O zaman aslında hiçbir  nesneye ya da insana sahip değiliz;   sadece yan yana durmayı ya da yolculuk etmeyi  deniyoruz…..

Gelip  geçici elimize  verilen şu dünyadn geldik geçiyoruz…. Ne sahibiz  ne de sahibimiz var. En azından mor  bisikletli  kadın kendisi  için öyle düşünüyor…..

Peki ya siz?

En iyisi siz  bu soruyu mor  bisiklete bakarken düşünün;   soru yorum ve cevaplarınıza  açık……

Not: Sevgili  ESEN  siteye   kitap  isimleri koy  diyorsun ya bak bir tane  yazıldı bile…ama bu kadın geziyor, yazıyor, çiçek bakıyor;  aşık oluyor olunuyor; gülüyor , ağlıyor, aşık olanlar ile uğraşıyor  ve de ESEN seni çok seviyor.

Söz KÜTÜPHANEMDEN   dosyası işe yarar hale gelecek…….