Bir kuş olsam da süzülüversem göklere; gündelik hayat içinde ne kadar çok söyleriz ya da düşünürüz bunu değil mi? O göklerde süzülüvermek; kuş oluvermek özgürlüğün, rahatlığın, sorunsuzluğun bir simgesidir bizim için. Sanki kuşlar hiç acıkmaz, hiç üşümez ya da hiç yaralanmaz gibi.

Kimbilir ki bizim sabahları dinlediğimiz kuş cıvıltılarının aslında gündelik yemi kimin toplayacağında dair bir eş kavgası olmadığını?

Ya da akşamı bir sapan taşı kuranı olmadan tamamlayabileceklerinin garantisi var mıdır? Sonuçta rutin yaşamı yok mudur kuşların da ; nefes al , yem bul, şimdi öt; güneş battı haydi yat; göçmen kuşsa sıcak ülkelere git....

Aslında ruhumuzda ve beynimizde değil midir ki özgürlük? Aslına bakarsak kuşlar için de böyle olduğunu yazmadı mı Bach? Martılar en çok kullanılan kuş türü edebiyatta ve özentilerimizde. Gerçi Richard BACH ve Anton ÇEHOV satırları varken bu dünyada, MARTILAR hakkında yazmak biraz haddini aşmak olur biliyorum biliyorum ama...

Ne güzel dile getirmiştir Bach uçmak istiyorsak uçmak için uçmamız gerektiğini.

Çehov' un martıları ise uçamıyor bile; sadece gölün kenarında çığlıkları duyuluyor; daha doğrusu Çehov'un martı hüznündeki Ninasının , Maşasının ve Treplevininin...

O zaman kurtuluş neredeki o aranan hafifliğe ulaşmak için?

Kurtuluş bizde olmasın? Hani gündelik koşuşturma içinde ruhumuzu nasıl beslediğimizde, kendimizi nasıl gördüğümüzde; sınırlarımızı nereye ne kadar çekebildiğimizde....

Ve aslında yaşamın beyinsel sınırlarını zorlayabilmemizde olmasın sakın?

Ve tabi kuşlar demişken dümenini kalemin martılara bile kırmış olsak, mümkün mü Hitckok' u da unutmak; öfkelerini yansıtmıştır bize karelerinde 'Kuşlar ' filminin.

Sonuçta rutin aynı rutin; nefes alıp vermek de aynı; kuş da olsak insan da; yalnızlık da bizim için, sadece yiyip içmek de ; kendi bahçemizin bilgeliğini seçmek de Kandid misali...

Ayrıca da kuşlar demişken nasıl unutabilirim ki çocukluğumun Siverek göklerinde takla atan babamın Kırktelli güvercinlerini...
 

20.07.2007 16:38:03  MİLLİYET  BLOG